hy    |   fr

Անյօդումն

cf. անյօդաւորութիւն.

Անձն առաքինութիւն եւ չարութիւն մակընդունի. իսկ յօդումն՝ յօդումն եւ անյօդումն ոչ մակընդունի. ոչ ուրեմն է անձն յէդումն. (Նիւս. բն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անյօդումն անյօդմունք
accusatif անյօդումն անյօդմունս
génitif անյօդման անյօդմանց
locatif անյօդման անյօդմունս
datif անյօդման անյօդմանց
ablatif անյօդմանէ անյօդմանց
instrumental անյօդմամբ անյօդմամբք