adj. adv.

որ եւ ասի ԱՆՅՈՅՍ, ՅԱՆՅՈՅՍ. Իբր Անյուսութեամբ, անյոյս գոլով, յուսահատութեամբ. եւ անյոյս. ἁνελπίστως. sine spe, desperanter.

Անյուսաբար ողբալ, կամ սուգ առնուլ։ Անյուսաբար բերիլ ի խոնարհ կոյս. (Շ. եդես. եւ Շ. հրեշտ.։ Երզն. խրատ.։)

Զճչիւն աշխարանաց բարձրացուցանելով անյուսաբար. (Մանդ. ՟Է։)

Ի բա՛ց թողէք զայդպիսի հեթանոսական անյուսաբար սովորութիւնդ. (Երզն. մտթ.։)

Արտաքոյ լուսոյ կամ ակնկալութեան. անակնունելի օրինակաւ. յանկարծ. παρ’ ἑλπίδα, ἁπροσδοκήτως. praeter spem, vel expectationem.

Շնորհիւն աստուծոյ անյուսաբար ծնեալ մանուկ։ Յանկարծօրէն է անյուսաբարն. (Դիոն. երկն. եւ Դիոն. թղթ.։)

Անյուսաբար յանակնկալի աղբիւրացն արբեցուցանէր. (Պրպմ. ՟Լ՟Է։)

Գանձ ոք անյուսաբար գտանէ. (Նիւս. բն. ՟Լ՟Բ։)