that surrenders;
addicted, subject;
determined, desperate;
— լինել, to abandon himself, to be addicted;
to surrender, to capitulate;
to refer.
Յանձնէ տուեալ. յիւրմէ աւանդեալ. եւ ինքնահնար. ուստի որ ի յն. παράδοσις. traditio. աւանդութիւն ասի, ի մեզ թարգմանեալ է ԱՆՁՆԱՏՈՒՐ ՎԱՐԴԱՊԵՏՈՒԹԻՒՆ.
Այլ իմն անձնատուր վարդապետութիւնս ի մէջ բերէ, որ օրինացն կարի հակառակ էին։ Զնոցա անձնատուր վարդապետութիւն խոտէ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 26։)
Որ անդէպս լուծանէին զօրէնսն անձնատուր վարդապետութեամբ. (Երզն. մտթ.։)
ԱՆՁՆԱՏՈՒՐ ԼԻՆԵԼ. αὑτομολέω, transfugio, sum perfuga, deditus. Զանձն իւր տալ, մատնել. անցանել ի կողմն օտարաց կամաւորութեամբ. մտանել ի հնազանդութիւն.
Անձնատուրք եղեն առ Յեսու. (Յես. ՟Ժ. 1. եւ 4։)
Ոչ եղէ անձնատուր ի տունն Դաւթի։ Անձնատուրք եղեն. (Թագ. ՟Գ. 8։ ՟Ժ. 19։)
Վասն անձնատուր ձեռնտուութեան առ թագաւորն։ Անձնատուրք եղեն ի կամաց, եւ ոչ ի բռնութենէ. (Խոր. ՟Բ. 7։ ՟Գ. 35։)
Անձնատուր լինելով ի ծառայութիւն ոստիկանին. (Յհ. կթ.։)