adj.

Չունօղ զկամս եւ զյօժարութիւն. անկամակ. դժկամակ. կամք չունեցօղ բանի մը. կէօնիւլսիւզ. իրատէթսիզ.

Կամակար մեռոյց զանձն իւր՝ որպէս զանբան ոմն, եւ անկամս. (Կլիմաք.։)

Ռիշտք առ այս, եւ անկամք, եւ անհաւանք. (Լմբ. առակ.։)

adv.

ՅԱՆԿԱՄՍ. Յոչ կամաց. ակամայ. առանց ուզելու, չուզելով. οὑ βουλομένου. nolente, invitus.

Ոչ իմ կամաւ եղեն իրքն, յանգէտս յանկամս եմուտ տարաւ գողն. եւ ինձ ո՞ր վարձք լինիցին։ Նաեւ Յովբայ յանգէտս յանկամս իրքն գործէին. (Ոսկ. ՟ա. թես.։)