adv.

cf. Անխտիր.

adv.

ԱՆԽՏՐԱԲԱՐ ԱՆԽՏՐԱՊԷՍ ԱՆԽՏԻՐ ԱՆԽՏԻՐՍ ἁδιαφόρως. indifferenter, ἁφυλάκτως. sine custodia. Առանց խտրելոյ, կամ խղճելոյ. անխափան. համարձակ. աներկիւղ. յանզգոյշս.

Մտցեն ի նոսա անխտիր, եւ պղծեսցեն զնոսա։ Յամենայն տեղիս պաշտամանց անխտիր համարձակ մտանեմ. (Եզեկ. ՟Է. 22։ ՟Գ. Մակ. ՟Ա. 9։)

Զէշս եւ զձիս մեռելոտիս առ սովոյն վտանգի անխտիր ուտէին. (Եղիշ. ՟Գ։)

Կերիցեն անխտիր. (Մխ. դտ.։)

Անխտիր տան զանձինս որկորստութեան. (Շ. ընդհ.։)

Յանխտիրս հայեցաւ, յանդէպս տեսանէր. (Կոչ. ՟Բ։)

Զմատնչաց եւ զխաչահանուաց գործ գործեն կամ տգիտաբար կամ անխտրաբար. (Խոսր. պտրգ.։)

Զանասնօրէն դիմեցումն անխտրաբար. (Նար. ՟Խ՟Ը։)

Ամենեցուն անխտրաբար ընդ մեղս բերիլն. (Լմբ. պտրգ.։)

Ապականագործ ախտիւ պոռնկեցան ընդ նմա անտխրապէս. (Լաստ. ՟Ի՟Գ։)

Յորժամ խոհականն անխտրապէս ի շատախօսութիւն հեղու. (Լմբ. սղ.։)

Կամ անզանազանաբար. առանց խտրանաց. ոչ որոշելով զայս կամ զայն. անաչառ. անստգիւտ. թէքլիֆսիզ. այրը սէլի էթմէյէրէք.

Ընկալեալ զսերմն բարի յանխտիր սերմանողէն։ Անխտիր սփռօղ. (Սկեւռ. լմբ.։)

Ի մի բերէ զամենայն ազգս ի Քրիստոս անխտրաբար. (Ոսկ. գծ.։)

Անխտրաբար տաճարացն Աստուծոյ. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Անխտրաբար երկնային էութիւնս կամ երկնային զօրութիւնս կոչեմք. (Դիոն. երկն.։)

Անխտրաբար կոչէ զամենայն մարդկային բնութիւնս. (Մամբր.։)

Երբեմն լեզուաւ տային զողջոյնն, եւ երբեմն գրով անխտրաբար. (Սարգ. յկ. ՟Ա։)

Անխտրաբար օրհնէ ընդ մեզ։ Անխտրաբար եղեալ աստուածայնոցն գրոց՝ զբեռիցն ձայն ընդունելով. (Պրպմ. ՟Լ՟Բ։)

Անխտրաբար վարին գիրք անուամբքս. (Սարկ. մարդեղ.։)

Անխտրաբար առնու զանունս ի վերայ երկոցունցն. (Լմբ. սղ.։)

Զոր անխտրապէս առեալ մեր՝ կապեցաք զայն նշան ընդ ամենայն նիւթս. (Յհ. իմ. պաւլ.։)

Ի վերայ բոլոր աստուածպետութեանն բոլորման է առնլի եւ անխտրապէս. (Դիոն. ածայ.։)