adj.

qui n'est pas familier;
étranger;
sauvage, brutal.

adj.

ἁνοίκιος. alienus. Ոչ ընտանի. օտար. անկցորդ.

Մի՛ ինչ առնել ըստ գրգռութեան. իբր զի անընտանի է քրիստոնէին. (Բրս. հց.։)

Անընտանի են չարիք ի բնութենէ նորա. (Եզնիկ.։)

Անընտանի ամենայն էիցս է. (Պիտ.։)

Քեզ անընտանի ստացուած է առաքինութիւն. (Փիլ.։)

Անընտանի մտօք. (Յհ. կթ.։)

Իբր անընդել. վայրենի. ἁνήμερος, ἁτίθασσος. immansuetus.

Վայրենի եւ անընտանի իշխանութեանն գործ գործէ։ Զանընտանիսն եւ անձեռնընդելս։ Զանցուցանելով եւ զանընտանեացն զվայրենագունօքն. (Փիլ.։)