cf. ԱՆԵՂ՝ ըստ ա. նշ. ἁγένητος կամ ἁγέννητος.
Անեղելոյն եւ մշտնջենաւորին, եւ բոլորեցուն պատճառին։ Զլինելին (այս ինքն զեղականն՝) անեղելումն, եւ զմահկանացուն անմահին ի միասին առնել փութայ. (Փիլ. ՟ժ. բան.։ լին. ՟Դ. 188։)
Ըստ բ. նշ.
Եւ էր ընդ այս ոչ կարի աւելի քան զչափն դժուարիլ իբրեւ ի վերայ նորոգաձեւի եւ անեղելում աղետի թշուառութեան. (Փիլ. իմաստն.։)
Չյաւելուլ զանեղեալսն յընդունայն աճմունս բանից, չնուազեցուցանել զեղեալսն. (Փարպ.։)