idleness, inaction, indolence;
inefficacy.
ἁπραξία, τὸ ἁνενέργητον. otium, cessatio, ineptio. Անգործն կալ մնալ. դադարումն ի գործոյ. դատարկութիւն. հեղգութիւն. իշսիզլիք, ավարելիք.
Զըստ քնոյն անգործութիւն (աչաց) ոչ է ի մէջ առնլիս։ Դատարկութեան եւ անգործութեան է այսպիսիս. (Փիլ.։)
Պահէ չարեացն անգործութեամբն զշաբաթս, եւ զբարեացն անգործութիւն ոչ ընդունի. (Նիւս. երգ.։)
Գիշեր կոչէ զհանդերձեալն վասն անգործութեան. քանզի բարի կամ մեղք անդ այլ ոչ գործին. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 10։)
Ընդ անգործութեան խառնել եւ զքնոյն խորութիւն. (Յհ. իմ. ատ։)
Յանգործութենէ մշակաց մոլախոտի. (Սարգ. յկ. ՟Դ։)
Իւրաքանչիւր չարի յօրինել զներհակն. անգործութեանն՝ զգործասիրութիւնն. (Յճխ. ԻԳ։)
Անասնաբարոյք լինելով դատարկութեամբն եւ անգործութեամբ. (Պիտ.։)
Աղքատացն մերկութեանն է (պատճառ՝) անգործութիւնն. (Համամ առակ.։)
Եւ անգործ թողեալ լինելն. չարկանելն ի գործ. չբանեցնելը, բանի չբերելը՝ չգալը.
Յանգործութեան էին կտակարանք մեր։ Որ լայր զիւր անգործութիւնն. (Արշ. ԻԸ. ԿԹ։)
Ոչ ծրարեալ անգործութեամբ. (Սկեւռ. լմբ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անգործութիւն | անգործութիւնք |
| accusatif | անգործութիւն | անգործութիւնս |
| génitif | անգործութեան | անգործութեանց |
| locatif | անգործութեան | անգործութիւնս |
| datif | անգործութեան | անգործութեանց |
| ablatif | անգործութենէ | անգործութեանց |
| instrumental | անգործութեամբ | անգործութեամբք |