adj.

unfindable, rare, precious, dear.

adj.

Որ ոչն գտանի, կամ չէ գտեալ, եւ անգտանելի. անդարմանելի. անհնարին. պուլունմազ. չարէսիզ.

Զթագաւորազին զմեծութիւն հաւատոցն անգիւտ յԻսրայէլի ասէ. (Կորիւն.։)

Զձեր անձինսդ անգիւտ արարեալ էիք ի կորստեանն. (Բուզ. ՟Գ. 14։)

Յանգիւտ կորուստն յուղարկի. (Եղիշ. ՟Բ։)

Կորնչել զանգիւտ կորուստն. (Փարպ.։)

Դժուարագիւտ. մեծագին. անգին. ազնիւ յոյժ յոյժ. աննման. մէնէնտի եօգ.

Մարգարիտ անգիւտ. (Զէնոբ։)

Անգիւտ բարի, կամ բարիք. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Է։ Շ. եդես.։)

Ոչ հասին յամս ժամանակաց մերոց ի բարի եւ յանգիւտ. (ՃՃ.։)

Եւ ուր ոչ գտանի օգուտ ինչ. անպիտան. փուճ.

Անգիւտ աշխատութիւն՝ սուտ վարդապետութիւն. (Ագաթ.։)

ՅԱՆԳԻՒՏ. իբր ի վայր անգտանելի, կամ ի կորուստ անգիւտ.

Զի մի՛ յանգիւտ մոլորեսցին. (Յիսուս որդի.։)

ՅԱՆԳԻՒՏՍ. իբր յոչ գտանիլն. առ ի չգոյէ.

Պասքեալ ի ծարաւոյ յանգիւտս ջրոյ՝ կայր յաղօթս (Սամփսոն). (Ոսկ. հերոդ.։)