Անբաւութիւն, ութեան

s.

ἁπειρία, τὸ ἅπειρον. infinitas, immensitas . Անբաւն գոլ. անչափութիւն. անսահմանութիւն Աստուծոյ. նիհայէթսիզլիք, հատսըզլըգ.

Ամենայն էիցս սկիզբն եւ վախճան՝ նախէն, բովանդակութիւն ամենայնի, եւ անբաւութիւն ամենայն անբաւութեան եւ բովանդակութեան գերունակապէս. (Դիոն. ածայ.։)

Երկդիմի անբաւութիւն տեսանի՝ ըստ սկզբանն եւ կատարածի։ Զանբաւութիւնն եւ զանանցանելին՝ անսկիզբն անուանեաց. (Ածաբ. ծն.։)

Կայ ի լիութեան իւրում եւ յանբաւութեան. (Յճխ.։)

Որ է փոքր առակ մեծութեան քումդ անբաւութեան։ Զանբաւութիւն մեծին սքանչացոյց. (Նար.։)

Անբաւութիւն մարդասիրութեան. (Արշ.։)

Զարարածոց ասի՝ իբր անթիւ եւ անհամար բազմութիւն. եւ մեծութիւն կամ ընդարձակութիւն յոյժ յոյժ.

Անբաւութիւն մարդկան. (Խոսր.։)

Անբաւութիւն ձկանց, յամօրաց. կամ գանձուց. կամ բիւրաւորաց հրանիւթից. (Խոր.։ Պիտ.։ Արշ.։)

Անբաւութիւն լայնատարած խորոց ծովու. (Պիտ.։)

Զջուրսն՝ որ իբրեւ զկատարս լերանց յայսկոյս եւ յայնկոյս բաժանեալ կային անբաւութիւնքն. (Ագաթ.։)

Անբաւութիւնք ծովուց։ Ջուրքն անբաւութեան։ Զանդունդս՝ եւ որ ի նմա են անբաւութիւնք։ Զոր չէ մարթ ի թիւ արկանել վասն անբաւութեան. (Նար.։)

Այսու յամբաւութիւն հանէ զբանն. (Լմբ.։)

Անբաւութիւն ծովուն. իբր ծով համատարած. պեղագոս. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 31։)