adv.

ԱՆԱՐՈՒԵՍՏ ԱՆԱՐՈՒԵՍՏԱԲԱՐ ἁτέχνως, sine arte, imperite. Առանց արուեստի. առանց ճարտարութեան. անհմտաբար. անխորհրդաբար. մարիֆէթսիզ, թէվէքէլլի.

Ոմն իմաստասիրեաց, ո՛չ անարուեստ, (որպէս) ինձ թուի. (Առ որս. ՟Է։)

Անարուեստաբար զմիտս իրին զանխլացուցանէ։ Որպէս այժմ առնեն անարուեստաբար. (Երզն. քեր.։)

Ոչ անարուեստաբար գրեաց օրինագիրն. (Եփր. աւետար.։)