Անաճելի

adj.

cf. ԱՆԱՃԱԿԱՆ. ἁναυξής. non crescens, nullum accipiens incrementum

Կատարեալ դարձեալ ասի որպէս անաճելի, եւ միշտ կատարեալ։ Անաճելի եւ անեղծանելի՝ միշտ կատարեալ. (Դիոն. ածայ. ԺԳ. յորմէ եւ Երզն. մտթ.։)