s.

ԱՆԱԽՈՐԺԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒՄՆ. ἁβουλησία. nolle Չկամութիւն. դժկամակութիւն. տհաճութիւն.

Ի վերայ որոց արտաքուստ կուսէ են, ախորժումն եւ անախորժութիւն լինի։ Եւ ոչ մի ինչ տեղի ունելով յայսմիկ ախորժելոյ կամ անախորժելութեան։ Անախորժելովն ասել, կամ անախորժութեամբ ծնանել զնա։ Որ ի բնութենէն են յառաջ եկեալ, ո՛չ ախորժելով են, եւ ո՛չ անախորժումն ընդունին. (Կիւրղ. գանձ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անախորժումն անախորժմունք
accusatif անախորժումն անախորժմունս
génitif անախորժման անախորժմանց
locatif անախորժման անախորժմունս
datif անախորժման անախորժմանց
ablatif անախորժմանէ անախորժմանց
instrumental անախորժմամբ անախորժմամբք