ԱՆԱԽՈՐԺԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒԹԻՒՆ ԱՆԱԽՈՐԺՈՒՄՆ. ἁβουλησία. nolle Չկամութիւն. դժկամակութիւն. տհաճութիւն.
Ի վերայ որոց արտաքուստ կուսէ են, ախորժումն եւ անախորժութիւն լինի։ Եւ ոչ մի ինչ տեղի ունելով յայսմիկ ախորժելոյ կամ անախորժելութեան։ Անախորժելովն ասել, կամ անախորժութեամբ ծնանել զնա։ Որ ի բնութենէն են յառաջ եկեալ, ո՛չ ախորժելով են, եւ ո՛չ անախորժումն ընդունին. (Կիւրղ. գանձ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անախորժելութիւն | անախորժելութիւնք |
| accusatif | անախորժելութիւն | անախորժելութիւնս |
| génitif | անախորժելութեան | անախորժելութեանց |
| locatif | անախորժելութեան | անախորժելութիւնս |
| datif | անախորժելութեան | անախորժելութեանց |
| ablatif | անախորժելութենէ | անախորժելութեանց |
| instrumental | անախորժելութեամբ | անախորժելութեամբք |