adj.

not subject to diseases or passions.

adj.

Ոչ կրօղ զախտ ցաւոց եւ կրից մարմնոյ. անչարչարելի. անայլայլելի.

Անախտակրին ախտակրութիւն ի մարմնի. (Գագիկ առ ռոմանոս.։)

Յանախտակիր բնութենէն ոչ որոշէր. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ը։)

Եւ ազատ յախտաւոր կրից հոգւոյ.

Իբր անախտակիր ապականութեանց որ ի մեզ շարժմանց։ Հաշտեա՛ անախտակիր. (Նար. ՟Բ. ՀԵ։)

Անախտակիր կերպարան. (Նար. մծբ.։)

Բազմանալ ի միմեանց անախտակիր (այս ինքն առանց ցանկութեան). (Զքր. կթ.։)

Եւ իբր անկարեկից.

Որ զմեղս ամենից ինքեան ոչ համարեսցի ... որպէս անախտակիր գոլ բնութեանս. (որ հայի եւ ի նախընթաց նշ)։ Բաշխօղ ժլատ, ոգի անախտակիր, բարք ատեցօղ. (Նար. Ծ. ԾԶ։)