adj.

Որ կարէ թուել իբրեւ զայլ թիւս. արմատ այլոց թուոց. ուրիշ համրանք ալ համրօղ.

Չափոցն եւ թուոցն են ոմանք, որ ինքնաչափ եւ ինքնաթիւք են, եւ նոյնք՝ այլաթիւք. քանզի տասն ինքն զինքն թուէ ըստ եզականացն՝ որ ի նմա. բայց թուէ որպէս այլաթիւ զքսան ըստ երկուց, եւ զերեսուն ըստ երից. (Սահմ. ՟Գ։)