adj. s.

inhabiting a fortified place;
guard of a fortress.

adj.

Որպէս ամուր. ա. անքոյթ. անվտանգ. ամրակառոյց. անմարտնչելի, անառիկ. ապահով. էմին. մամուր. միւհքէմ.

Լերին նմանեցուցանէ, զի զամրական զանառիկ (յն. մի բառ, ἁκαταγώνιστος inexpugnabilis միտսն յայտ առնիցէ. (Ոսկ. ես.։)

Ի մէջ ամրական վայրացն. (Եղիշ. ՟Է։)

Ամրական եւ պահպանական պարիսպ։ Զմեծանունն վկայարան՝ ամրական գրութեամբ նորոգապէս վայելչացուցին. (Նար. կուս. եւ Նար. խչ.։)

Որ նենգաւոր գտանիցի անձին տեառն իւրոյ, կամ տեղւոյ ամրականի նորա։ Րոտել ի յայս վայր ամրական. (Շ. ընդհանր. եւ Շ. առ ապիրատ.։)

Ամրական բերդաքաղաք։ Յամրական քարանձաւի. (Արծր. ՟Ա. 14. ՟Դ. 11։)

s.

Որպէս տեղի ամուր. ամրութիւն. ամրոց. դղեակ. բերդ. գալէ, էմին եէր.

Զաւանն ամրականաւն հանդերձ ի ծառայութիւն եկեղեցւոյ նուիրէին. (Ագաթ.։)

Յամենայն ամրականս՝ զոր աւերեալ էր գնդին հոնաց. (Եղիշ. ՟Է։)

Որոյ առ մեզ եկեալ հասեալ, եւ զամրականն պաշարեալ. (Շ. վիպ.։)

adj. s.

ԱՄՐԱԿԱՆՔ. Բնակեալքն յամրի կամ յամրոցի. ակառանք. բերդը կամ ապահով տեղ նստօղները. գալէլի. պեքճի.

Սատակեցան յամրականացն (յն. յորոց յամուրսն). (՟Ա. Մակ. ՟Ժ՟Ա. 18։)

Քաջութեամբ ելեալ յարձակէին օգնականութեամբ ամրականացն։ Գերի առնուլ կամէին զամրականսն աշխարհին. (Եղիշ. ՟Է։)