s.

wandering, wildness;
dissipation.

s.

Աղամողիլն՝ ըստ կրկին առման. իբր ծածանումն, տատանումն.

Յարդգողի ծիր, ոմանք կարծեն գոլ լուսոյ աղամողումն, զոր աստեղքն փայլակեն. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աղամողումն աղամողմունք
accusatif աղամողումն աղամողմունս
génitif աղամողման աղամողմանց
locatif աղամողման աղամողմունս
datif աղամողման աղամողմանց
ablatif աղամողմանէ աղամողմանց
instrumental աղամողմամբ աղամողմամբք