derivative.
παράγωγος derivativus, deductus Ըստ քերականաց՝ նոյն ընդ ածանցս. այս ինքն բառ ծագեալ ի նախագաղափարէ, յոր յարեալ է մասնիկ ինչ աննշան՝ փոփոխիչ յայլ վիճակ, որպէս եւ նոյն իսկ մասնիկն պատճառ այլափոխութեան. միւշթագ.
Տեսակք են երկու. նախագաղափար, եւ ածանցական, որ յայլմէ զսեռութիւնն (այս ինքն զծագումն) ընկալաւ. որպիսի, երկրային. (Թր. քեր.։)
Ածանցական է, որ յէէն (այս ինքն ի նախեղակ բառէ) ունի զգոյութիւնն. որպէս ի մարդոյ՝ մարդկայինն, ի ծովէ՝ ծովայինն. Երզն. քեր.։ Իսկ ի բայս՝ ըստ յն. եւ լտ. չի՛ք անցողական, որպէս ի հյ. եւ ի տճկ. փախչիմ, փախուցանեմ, եւ այլն. այլ կայ ածանցական, այս ինքն բայ՝ որ կազմի միջանկեալ թարմատար մասնկամբ իւիք բաղդատութեան, որ ոչ այնչափ փոխէ զնշանակութիւնն, որչափ պճնազարդէ.
Նախագաղափարէ, ո՛րդոն՝ ոռոգեմ եւ ածանցական է՝ ոռոգանեմ։ (ἅρδω, ἁρδεύω rigo, irrigo ) (Թր. քեր.։)
Որ ինչ ընդ ածիլն եւ ընդ երեւիլն՝ իսկ եւ իսկ անցանէ. վաղանցուկ. վայրկենական. թէզ կելիճի.
Ոչ քթթել մի ական, ոչ խուն մի տեսութիւն ածանցական. (Նար. ՟Հ՟Դ։)
Յառաջ ածեալ ի չգոյէ ի գոյ. եղական եւ զգալի։ cf. ԱԾԱԿԱՆ.
Որք արհեստիցն են մակացու, յածանցականացն մաքրագոյնս եւ վճիտս ըստ իւրաքանչիւր կերպարանի խոկան յարմարել։ Մերոցն եւ մերականացն ածանցական բաղկացութեան. (Մագ. ՟Ա. ՟Լ՟Գ։)