to drive away, to expel, to banish, to exile, to expatriate, to cause to wander or stray;
— ի ծառայութիւն, to reduce to slavery to lead into bondage.
ἅγω duco, abduco. Ի բաց կամ անդր քան զբնիկ տեղին վտարել. վարել տանել. տարագրել. կր. տարագրիլ. եւ Օտարանալ. վտարանջել.
Զոմանց զորդիս եւ զկանայս ի ծերութիւն վտարանդէին. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Թշնամիքն վտարանդեալ ի ծառայութիւն տանիցն. (Ոսկ. ես.) յն. ծառայս առեալ տանիցն.
Մահուն երկիւղիւ հանապազ կէին վտարանդեալք ի ծառայութիւն. (Եբր. ՟Բ. 15. յն. պարտաւորեալք.)
Ընդ գերեցեալ դժոխաբնակաց վտարանդելոցն հոգւոց արգելեալ կամ ի վտանգի. (Նար. ՟Ծ՟Ը։)
Հասեալ ի վերայ հայոց՝ նախ զաշոտ վտարանդեալ (այսինքն վտարանջեալ՝ ապստամբ) ա՛յսր խաղացուսցես. (Արծր. ՟Գ. 1։)
Զի մի՛ վտարանդեալ ինչ լիցի վարդապետութիւն (այսինքն օտար եւ երկբայական). (Կոչ. ՟Ժ։)
Նորոգ է գալուստն (քրիստոսի), եւ վտարանդի՛ (այսինքն դիմախօսեալ լինի ի թշնամեաց). (Կոչ. ՟Բ։)