Վիճեմ, եցի

չ.

(դուն ուրեք). որպէս Վիճիլ, պնդել.

Զոր մանաւանդ ակիւղեայ կրեալ ասեն ուսումնասէրք, որ զբանն (զբառն) եւեթ վիճեաց նոյնգունակ թարգմանել. (Կիւրղ. ծն.։)