hy    |   fr

Վիճակաւոր, աց

s.

clergyman, ecclesiastic;
incumbent;
— եպիսկոպոս, diocesan, bishop.

adj. s.

որպէս յն. գլիրիգօ՛ս. κληρικός clericus. Կղերիկոս. գղերք, որ են յուխտէ եկեղեցւոյ. եկեղեցական. ժառանգաւոր.

Վիճակաւորք հպարտք։ Զվիճակաւորսն այնպէս յարդարէր ի խորհրդածութեանն պաշտօն։ Վիճակաւորք զքահանայս կոչէ. (Խոր. ՟Գ. 68։ Վրք. սեղբ.։ Մխ. երեմ.։)

ՎԻՃԱԿԱՒՈՐ. որպէս Վիճակակից. վիճակառու. ժառանգորդ. մասնակից.

Բոլորեքին ժառանգք հանդերձելոց բարեացն լիցուք, եւ վիճակաւորք նմին. (Խոսր. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վիճակաւոր վիճակաւորք
accusatif վիճակաւոր վիճակաւորս
génitif վիճակաւորի վիճակաւորաց
locatif վիճակաւորի վիճակաւորս
datif վիճակաւորի վիճակաւորաց
ablatif վիճակաւորէ վիճակաւորաց
instrumental վիճակաւորաւ վիճակաւորաւք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Վիճակաւորիմ, եցայ

Վիճակաւորութիւն, ութեան

Voir tout