Վիճակահարիմ, Եցայ

ձ.

δυσκλρόομαι sorte excludor. Ի վիճակէ ի դուրս անկանիլ.

Իշխանութիւն առ ի վիճակէ ումեմն հասուցանեմք, եւ որոյ հառնէ իշխել, եւ որ վիճակահարին, ի սմանէ ընդ նշխանութեամբ անկցին. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)