cf. Վաղվաղուն.
ἑπισπουδάζων, ταχύς nimis festinans, celer, citus εὑρίπιδος vulubilis πρὸ καίρον ante tempus. Վաղվաղկոտ. անխորհուրդ. տարաժամ, եւ դիւրափոփոխ.
Ամենայն վաղվաղուկ՝ սակայն ի նուազութիւն։ Վկայ վաղվաղուկ (կամ վաղվաղակ) ունի լեզու անիրաւ. (Առակ. ՟Ի՟Ա. 5. եւ ՟Ժ՟Բ. 19։)
Վաղվաղուկն ոգւով ի նուազութեան կայ մնայ. (Համամ առակ.։)
Շրթունք նորա վասն վաղվաղուկ լինելոյ գայթագղեցին. (Եփր. համաբ.։)
Զոր անդամ՝ վաղվաղուկ գոլով՝ ոչ պահեաց։ Ոչ վաղվաղուկ էր (յհ. մկ)։ Վասն շութափութութեան վաղվաղուկ եւ անվայելուչ յանդգնութեան։ Մի երբէք անքնին եւ վաղվաղուկ ձեռնադրութեամբ հաղորդեսցի սա մեղաց օտարաց։ Զի մի՛ վաղվաղուկ եւ անփոյթ առնելով իմ յուրուք վերայ ձեռն դնիցեմ. (Ճ. ՟Գ.։ Ոսկ. մ. ՟Բ. 12։ Բրս. հց. Մաշտ.։ Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Կամ իբր մ. Վաղվաղակի. շտապաւ. աճէլէ.
Պետրոս սահմանեալ վաղվաղուկ, եթէ ոչ լուասցես զոտս իմ ի յաւիտեան. (Բրս. հց.։)