Պատուհասիչ

adj. s.

εὕθυνος qui rationes et poenas exigit, censor. Որ համար պահանջէ, եւ պատուհասէ.

Յաղագս պատուհասչաց։ Պատուհասիչ ոմն։ Զպատուհասիչս ոմանս։ պարտ է ամենայն պատուհասչաց՝ սքանչելիս ըստ ամենայն առաքինութենե գոլ. (Պղատ. օրին. ՟Ծ՟Դ։)