cf. Ձայնակցութիւն.
cf. ՁԱՅՆԱԿՑՈՒԹԻՒՆ. συμφωνία concentus, consonantia.
Որք ըստ թուոց են եւ համեմատութեանց եւ յարմարութեամբք ի յարմարութիւն եւ ի շարաձայնութիւն պարունակեալք։ Երկուք մասունք հոգւոյն շարաձայնութիւն միաբանութեան ունիցին. (Փիլ.։)
Ի շարաձայնութենէ տառիցն թաւացն եւ լերկացն եւ միջակացն զանազանս ունին բախումն եւ թնդումն. (Պիտառ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շարաձայնութիւն | շարաձայնութիւնք |
| accusatif | շարաձայնութիւն | շարաձայնութիւնս |
| génitif | շարաձայնութեան | շարաձայնութեանց |
| locatif | շարաձայնութեան | շարաձայնութիւնս |
| datif | շարաձայնութեան | շարաձայնութեանց |
| ablatif | շարաձայնութենէ | շարաձայնութեանց |
| instrumental | շարաձայնութեամբ | շարաձայնութեամբք |