entwining, interweaving.
συμπλοκή complexio, connexus, nexus συνέλιξις inflexio, revolutio. Մանուած ընդ իրեարս. հիւսուած. բաղհիւսութիւն. կապակցութիւն. ոլորք. բաղկացութիւն. միաւարութիւն, յօրինուած. շարագրութիւն.
Է ինչ՝ որ ըստ շարամանութեան ասի, եւ է ինչ՝ որ առանց շարամանութեան. արդ ըստ շարամանութեանքն, ո՛րզան, մարդ ընթանայ, մարդ յաղթէ. իսկ առանց շարամանութեանքն, ո՛րզան, մարդ, արջառ. ընթանայ, յաղթէ. (Արիստ. ստորոգ.։)
Անխառն յամենայն նիւթոյ շարամանութենէ (հոգեղէնն)։ Ձեռնկալութիւն ձիթոյ՝ շարամանութեամբ նիւթոյ պատրուկի ընդ նոյն զանգլոյ։ Հնոյ կտակին ընդ նորոյս շարամանութիւն։ Շարամանութիւն ոսկերաց (ի մարմնի)։ Չարչարելի ի տկարութենէ, այսինքն ի մարմնոյ շարամանութենէ. (Նիւս. բն.։ Նար. ղգ։ Յհ. իմ. եկեղ.։ Լմբ. ժղ.։ Աթ. ՟Ա։)
Ողբերգական շարամանութեամբ յարամանել նորագոյն բանս։ Ի բանաստեղծութիւնս հզօր գոլով, եւ պերճ եւ պաճոյճ շարամանութեամբ. (Մագ. ՟Զ. եւ Մագ. մանուչ.։)
Չափ են վանկքն, որով շարամանութիւն բանին չափի. (Երզն. քեր.։)
Անդրէաս եղբայր մագնոսի եպիսկոպոսի զշարամանութիւն տոմարաց յօրինէր. (Շիր. քրոն.։)
Զի՞նչ չուանքն՝ որ խզեցան. շաղկապք եւ շարամանութիւնք մեր առ աստուած հաւատոյ եւ սիրոյ։ Կնճիռն մեղքն են, որ բազում կրկնուածս եւ շարամանութիւնս ունին. (Գէ. ես.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | շարամանութիւն | շարամանութիւնք |
| accusatif | շարամանութիւն | շարամանութիւնս |
| génitif | շարամանութեան | շարամանութեանց |
| locatif | շարամանութեան | շարամանութիւնս |
| datif | շարամանութեան | շարամանութեանց |
| ablatif | շարամանութենէ | շարամանութեանց |
| instrumental | շարամանութեամբ | շարամանութեամբք |