Շարակալու

adj.

συγκρατικός, συνέχων commiscens եւ comprehendens, continens. Պինդ ունօղ. եւ Շարունակօղ.

Միաւորական իմն եւ շարակալու զօրութիւն իմասցուք (զսէրն). (Դիոն. ածայ.։)

կարօտ գոլ մարմնոց՝ շարակալուի, եւ յառաջագոյն ցուցաք. (Նիւս. բն. ՟Բ։)