adj.

ՆԱԽԱԴԱՏ ՆԱԽԱԴԱՏԱԿԱՆ. προκρίνων praejudicans πρόκριτος praejudicatus, praelatus. Ընտրող, եւ ընտրողական՝ իբր լաւագոյն դատելով. նախընթաց դատմամբ ընտրեալ.

Որ ճանաչողն է, եւ նախադատ իմաստութիւն, այն է ախտացեալ. (Լմբ. սղ.։)

Արտագծեալ ի թիւս որքանութեան չափոյ սիղղոբայիցն նախադատն ընտրականութեան. (Նար. խչ.։)

Զնախադատական ապացուցութեանցն զմակերեւութիւն. (Թէոդոր. խչ.։)