combat, fight, wrestling;
competition, concurrence, rivalry.
ՄՐՑՈՂՈՒԹԻՒՆ ՄՐՑՈՒԹԻՒՆ ՄՐՑՈՒՄՆ. ἁγών, ἇθλος , ἅθλησις, πύκτευσις certamen, pugilatus, dimicatio. Մրցիլն. մրցանք. մրցկանութիւն. ընթացք եւ պէսպէս հանդէս ասպարիզի. ճգնութիւն. մենամարտութիւն. ըմբշամարտութիւն. մարտ. մաքառումն. պայքար.
Ի ձեռն անպարտելի մրցողութեան. (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։)
Վասն ադոնին դնելոյ, որ են մրցութեան հրահանգք։ Յայնժամ ստադին միայն մրցութիւն էր։ Փանդռնահարացն մրցութիւն. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Մերկամարտիկն մրցութեամբ. (Նար. ՟Լ՟Ա։)
Ըմբշական մրցութեանն ոչ յաղթիցէ. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 13։)
Յորժամ ճշդիւ մրցութիւնք լինիցին (բանից), դիւրաւ զյայտնութիւն ճառիցն յանդիման կացուցանեն. (Եզնիկ.։)
Եկեսցեն առաջի ձեր ընդ մեզ ի մրցումն։ Ի մրցումն գան ի վերայ պարսպեալ աշտարակի սրբութեան. (Լմբ. առ լեւոն. եւ Լմբ. իմաստ.։)
Ի մէջ ըմբշական մրցմանցն մատչելով ի մարզումն. (Պիտ.։)
Ի մրցմունս գազանաց, սրոյ եւ հրոյ՝ մենամարտեալք. (Շար.։)
Աբէլ առ սակաւ ինչ կալաւ զճգնութիւն, եւ զմրցմունս համառօտս։ Խնդրէ զնա առ ի մրցումն ընդ ինքեան։ Ո՛րչափ համբերութիւն եցոյց ճգնողն մրցմամբքն. (Իսիւք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մրցումն | մրցմունք |
| accusatif | մրցումն | մրցմունս |
| génitif | մրցման | մրցմանց |
| locatif | մրցման | մրցմունս |
| datif | մրցման | մրցմանց |
| ablatif | մրցմանէ | մրցմանց |
| instrumental | մրցմամբ | մրցմամբք |