adv.
ՄՆՋԻԿ ՄՆՋՈՒԿ. Լռիկ որպէս զմունջ. անձայն անշշունջ. կամ միայնակ, առանձինն.
Յարուցեալ երթայր առ նոսա միայնիկ մնջիկ. (Եղիշ. ՟Ը։)
Ողորմեալ աստուծոյ՝ աբրահամու, որ միայն մնջուկ խնդրէր զնա. (Իրեն. ՟Ե. առ Լեհ.։)
Իսկ (Հին բռ.)
Մնջուկ, միայնուկ. որպէս ռմկ. միակուկ։