hy    |   fr

Մնչիւն

s.

cooing;
wail, groan, cry.

s.

Մնչելն. մռնչիւն. հեծութիւն.

Տեսեալ ճըչեմ առ թշնամին, նուաղ ձայնիւ որպէս մընչիւն. (Յիսուս որդի.։)

Լսել զմնչիւնիւն խոցելոցն, զմնչիւն վիրաւորելոցն. (Եղիշ. ՟Զ։)

Գազանաբար մնչիւն արձակել. (Նիւս. կազմ. ՟Թ։)