Միւս, ոյ, ով

adj.

ՄԻՒՍ ἔτερος alter ὀ μὲν ... ὀ μὲν կամ ὀ δὲ unus, alter. գրի եւ ՄԵՒՍ՝ նովին հնչմամբ. Որպէս թէ Մի եւս. որ եւ ՄԻՒՍ ԵՒՍ. մի այլ ի վերայ առաջնոյն. այլ. երկրորդն. եւ Ոք, ոմն. մէկալ, մէկալը.

Զմին ատիցէ, եւ զմիւսն սիրիցէ. կամ զմին մեծարիցէ, եւ զմիւսն արհամարհիցէ։ Ասէ ցմիւս եւս։ Եղեւ ողջ իբրեւ զմիւսն։ Ի միւս նաւն. ի միւսում շաբաթուն. միւս մարիամն։ Միւս եւս այլ կորիւն։ Զառաջին պարիսպն, եւ զմիւսն եւս. եւ այլն։

Այլոյ մեռանիցի յոյժ սիրելի մանուկ, եւ միւսոյն կեայ անառակութեամբ. ողորմելիք են երկոքեան. մինն զմահ որդւոյ, եւ միւսն զկեանս ողբան։ Ոմն մորթովք այծից, իսկ միւսն ստեւովք ուղտուց ծածկէր վայրի. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ի միւս եւս ի գլուխ տարւոյն։ Ի գալ միւս ամին, կամ ամին միւսոյ։ Ի միւսում աւուրն՝ ընդ այգն ընդ առաւօտն. (Ագաթ. եւ այլն։)

ՄԻՒՍՔ իբր Այլք. (անսովոր ոճով)

Ոմանք արդարապէս՝ ասեն սմա գործել, եւ միւսք՝ անիրաւապէս. (Պղատ. եւթիփռոն.։)

ՄԻՒՍ ՔԱՆ ԶՄԻՒՍ. (յն. եւ լտ. ոճով) Մի քան զմի, կամ քան զմիմեանս. այր քան զընկեր.

Ո՞վ ոք միւս քան զմիւս առաւելեաց ի հոգաբարձութիւն աշխարհի. (Արծր. ՟Ա. 1։)

adv.

ԵՒ ՄԻՒՍ. ՄԻՒՍ ԵՒՍ. մ. ἔτερον alterum. Երկրորդ. դարձեալ. մէյմալ

Մի՝ թողուլն զատուած՝ չար. (եւ միւս՝ երդնուլ ի չաստուածսն. Մխ. երեմ.։)

Յաղեաց զնոսա (զջուրս ծովու), զի մի՛ նեխեսցին. եւ միւս եւս՝ որչափ աղի են, ըմպեն եւ կլանեն զքաղցր ջուրսն որ իջանեն անդր. (Եփր. ծն.։)

adj. adv.

ՄԻՒՍ ԱՆԳԱՄ. ՄԻՒՍԱՆԳԱՄ մ.ա. πάλιν, τὸ δεύτερον, ἕτι ἄπαχ iterum, rursum, -us secundo δεύτερος, -η, -ον secundus, -a, -um. Երկրորդ անգամ. յայլում նուագի. դարձեալ վերստին. անդրէն. եւ Երկրորդ. մէյմալ, ուրիշ անգամ, նորէն.

Միւսանգամ ելանել, կամ բնակել, լինել, երեւել, տեսանել, շարժել, եւ այլն։ Խօսեցայց՝ ե՛ւս միւսանգամ։ Խօսեցայց դարձեալ միւսանգամ։ Որպէս միանգամն եւ միւսանգամն. եւ այլն։ Կամ՝ Միւսանգամ ծնունդ, միւսանգամ գալուստ. եւ այլն։

Զյարութիւնն՝ միւսանգամ լինելութիւն կոչեաց. (Իսիւք.։)

Կօշկաւն ի միւսանգամ թիւնիցն թշնամւոյն ամրացուցանէ. (Մանդ. ապաշխ.։)

ՄԻՒՍ ՀԱՂ. ռմկ. միւս հեղ. հեղմ ալ. cf. ՄԻՒՍԱՆԳԱՄ.

Միւս հաղ դարձեալ պէսպէս քննութիւնս ի մէջ բերել. (Պիտառ.։)