Մթերելն, իլն. մթերած. մթերք.
Զհայրենի զանազան պատուականութեան մթերումն գանձուցն առեալ. (Պիտ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | մթերումն | մթերմունք |
| accusatif | մթերումն | մթերմունս |
| génitif | մթերման | մթերմանց |
| locatif | մթերման | մթերմունս |
| datif | մթերման | մթերմանց |
| ablatif | մթերմանէ | մթերմանց |
| instrumental | մթերմամբ | մթերմամբք |