adj.

unpeopled, uninhabited, desert, wild.

adj.

Թափեալ՝ թափուր՝ դատարկացեալ ի մարդոյ. անմարդ. անբնակ.

Երկիրս թափուր՝ մարդաթափ՝ նուազեալ ի բնակչաց. (Եփր. թագ.։)

Քանի՞ մեծանիստ աւանք մարդաթափ ի բնակչաց եղեն։ Մարդաթափ արարին զերկիրն ամենայն սրով եւ հրով եւ գերութեամբ. (Լաստ. ՟Ժ։)