hy    |   fr

Համրիմ, եցայ

vn.

to become or to remain dumb, to be speechless, to lose the use of speech;
— ի զարմանաց, to be struck dumb with surprise, to be tongue-tied.

cf. ՀԱՄՐԱՆԱԼ.

Համրեսցի՛ արիոս. (Նանայ.։)

Համրեալ. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։ եւ յօրինակս ինչ՝ Իմ. ՟Ժ՟Բ. 24։)