cf. Կռփանք.
cf. ԿՌՓԱՆՔ.
Կռփումն գլխոյն. (Նար. ՟Կ՟Զ։)
Կռփումն մարմնոյ. (Եղիշ. ՟Ը։)
Զմարմնոյս խայթ դնէ, եւ զնորայն կռփումն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ի՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կռփումն | կռփմունք |
| accusatif | կռփումն | կռփմունս |
| génitif | կռփման | կռփմանց |
| locatif | կռփման | կռփմունս |
| datif | կռփման | կռփմանց |
| ablatif | կռփմանէ | կռփմանց |
| instrumental | կռփմամբ | կռփմամբք |