Իշայր

s.

արու էշ վայրենի. արու ցիռ.

Սոքա (ցիռք) անձին երամակս եղեալ, առաջնորդութեամբ իշայրոյն յանապատս արօտական եղեալ՝ ոչ անկանին ընդ ձեռամբ. (Վանակ. յոբ.։)

իսկ (Ստեփ. լեհ.) ընթեռնու

Իշառն առաջնորդութեամբ։

cf. ԻՇԱՎԱՅՐ։