Other definitions containing this entry
Ընծայաբերս ինձ եւ հարկաբերս զամենեցունց թագաւորս արարի. (Ածաբ. ժղ.։)
εὑξάμενος, ἡυγμένος vovens, vel orans, votum habens, devotus. Որ ունի ինչ ուխտեալ աստուծոյ, կամ խնդրէ ուխտիւք չափ յաստուծոյ. ուխտադիր. որպէս նազովրեցի. եբր. նազիր, նէծիր. որ եւ Նուիրական. Սրբեալ. Աղօթական. Ընծայաբեր.
ՈՒՂԵՐՁԵՄ κομίζω fero, porto, munero φορτίζω onero, tributum do եւ այլն. որ եւ ԸՂԵՐՁԵԼ, ՕՂԵՐՁԵԼ, ՈՂՈՐՁԵԼ. ՈՂԵՐՁԵԼ. Աղերսել կամ ողոքել ընծայիւք. ընծայաբեր լինելով համոզել, հաճել, յանկուցանել, յարել, յինքն ձգել. եւ Ընծայել յիւրմէ, ի դուրս տալ. բերել. կր. ձգիլ, բերիլ. յարիլ.
Տարօղ ընծայից. ընծայաբեր. ընծայ տանօղ կամ տանելով.
ԸՆԾԱՅԱՏԱՐ ԼԻՆԵԼ. ԸՆԾԱՅԱՏԱՐԵԼ. Ընծայս տանել մատուցանել. ընծայաբերել.
Ընծայաբեր. որ ունի ընծայ մատուցանելի.
Ո՛չ լոկ եւ պարզ, այլ շարածական խառնմամբ եւ հեզութեամբ ներածէր զմոգսն յընծայաբերութիւնն. (Քեր. քերթ.։)
ՊՏՂԱԲԵՐԻՉ. Ընծայաբեր.
Սակաւաջան նպաստաւորութեամբն իբրեւ ընծայաբեր լինել. (Արծր. ՟Ա. 1։)
ՎԵՐԱԲԵՐԵԼ. Ի վեր տանել. վերամբարձեալ մատուցանել. ընծայաբերել.
Ընծայաբերեմք քեզ ի մերմէ նուաստաջան արուեստից. (Թէոդոր. կուս.։)
եւ չ. δωροφορέω donum affero cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐ ԼԻՆԵԼ) որպէս Մատուցանել զընծայս, եւ որպէս՝ ընծայ մատուցանել զիրս ինչ.
Ընծայաբերեմք քեզ ի մերմէ նուաստաջան արուեստից. (Թէոդոր. կուս.։)
Ընդ մոգսն ընծայաբերեսցուք։ Ի քո հրաշափառ ծննդեան ընծայաբերեցից. (Զքր. կթ.։)
Պարտ էր՝ ծնիցելոյն ի կուսէն ընծայաբերել զանձինս իւրեանց. (Ճ. ՟Ա.։)
Ընծայաբերել զանմարմնոցն զօրհնաբանութիւն. (Գանձ.։)
Նախ դու ընծայաբերեցի՛ր Քրիստոսի. (Յհ. կթ.։)
Որպէս հաստատես մեր յաւետաւոր բարբառս քո, որով ընծայաբերին եւ հրճուին խորհուրդք մեր. (Ճ. ՟Գ.։)
Մերթ շփոթի ընդ յն. δωρυφορέω որ է Նիզակակիր լինել, սպասահարկել, վրիպակ գրչութեամբս δωροφορέω , որ է ընծայաբերել.
Ոչ եւս մահկանացու մարմնով, եւ ոչ ի մարդկանէ, այլ ի հրեշտակաց ընծայաբերիլ (յն. սպասահարկիլ) անապական մարմնով. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 40։)
Ի սերովբէից ընծայաբերեալ (յն. սպասաւորեալ) եւ փառաբանեալ. (Կիւրղ. գանձ.։)
ԸՆԾԱՅԱՏԱՐ ԼԻՆԵԼ. ԸՆԾԱՅԱՏԱՐԵԼ. Ընծայս տանել մատուցանել. ընծայաբերել.
Եւ ընծայաբերութեամբ բազմաւորապէս. (Սոկր.։)
Հաճոյ թուեցաւ մեզ լուսաւորական բանիւ ընծայաբերութիւնհնչեցուցանել առ սուրբ կաթողիկէ եկեղեցի. (Նանայ.։)
δωροφορικός Որ ինչ ա՛նկ է ընծայաբերից, կամ ըստ յն. նաեւ նիզակակիր սուրհանդակաց.
Զսիրտն ... յընծայաբերական բնակութիւնն բնակեցուցին. (Պղատ. տիմ.։)
ԸՆԾԱՅԲԵՐՈՒԹԻՒՆ կամ ԸՆՁԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ ի բաց մերժեալ զսակաւ ընձաբերութիւնս. (Ոսկ. լուս.։ (տպ. դուզնաքեայ ընծայաբերութիւն։))
ՊՏՂԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ, որպէս ընծայաբերութիւն.
ԸՆԾԱՅԲԵՐՈՒԹԻՒՆ կամ ԸՆՁԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ ի բաց մերժեալ զսակաւ ընձաբերութիւնս. (Ոսկ. լուս.։) (տպ. դուզնաքեայ ընծայաբերութիւն։)
Խոյրապսակազարդ փաղփիւք ընծայաբերեմք քեզ. (Թէոդոր. կուս.։)
Գովասանութեամբ հոգւոյն սրբոյ վարսագեղութեանց ընծայաբերեմք քեզ. (Թէոդոր. կուս.։)
Ընծայաբերութիւն գոհութեան. (Խոր. վրդվռ.։)
Մոգուցն ընծայաբերութիւնք, կամ ընծայաբերութիւն. (Շ. թղթ.։ Իգն.։)
Փրկանք է պատարագս, եւ ի նոցանէ պահանջէ իւր զընծայաբերութիւնն. (Լմբ. պտրգ.։)
Ոչ առանց ընծայաբերութեան եւ պատարագաց ի նմանէ մնացեալ. (Մագ. ՟Ի՟Զ։)
Զայլ եւս ընծայաբերութիւնս հոգեպէս եւ ըստ մարմնոյ. (Ճ. ՟Ժ.։)
Մեծացի՛ր Երուսաղէմ, ոչ բազում ընծայաբերութեամբ եկեալ, այլ ի վերայ յաւանակի փառօք երեւեալ. (Գանձ. (գուցէ որպէս սպասահարկութեամբ)։)
Տի՛ նա, ոչ միայն մերասեռի՛ցս բնութիւն բանաւոր, եւ հրեշտակք, այլ գրէ թէ բոլոր իսկ տարերքս ի միասին լեալ ընծայաբերք. (Խոր. վրդվռ.։)
Մենամարտիլ ի տես ամենայն ռամկին։ Զի զիմ ծնունդս յառաջագոյն տես արարեալ՝ ընծայաբեր եղէզ աստուծոյ։ Բնաւ զհետ մի՛ երթայք, այսինքն ի տես եւ ի զբօսանս. (Ճ. ՟Ա.։ Ածաբ. մակաբ.։ Մխ. երեմ.։)
Խոյրապսակազարդ փաղփիւք ընծայաբերեմք (կամ րիմք) քեզ ի մերմէ նուաստական արուեստից. (Թէոդոր. կուս.։)
ՔՇՈՑ ՔՇՈՑԱՆԻ. ῤιπίδιον flabellum, ventilationis instrumentum. Գործի քշելոյ զճանճս. ճանճավան. հովահարիչ. ... իսկ յեկեղեցւոջ Քչոց կոչին բոժոժազարդ ճօճանակք, զոր շարժեն սարկաւագունք առաջի պատարագի. եւ առ յոյնս նա եւ ի ժամ ընծայաբերութեան հովանի առնեն ի վերայ ընծայից. ըստ որում սկաւառակ քշոցաց ունի զպատկեր սերովբէից կամ քերովբէից. գոյր ասէ Գուառ երբեմն եւ առ լատինս ի վանել զճանճս կամ զմժղուկս ի խորանէ՝ նշանակաւ վանելոյ զփորձութիւնս եւ այլն. եւ ապա սկսան վարել լոկ զքշոց փետրակազմ ի փետրոյ սիրամարգի՝ ի պատարագի քահանայապետին. Թո՛ղ զի յոյնք վարէին երբեմն ի տեղի քշոցի եւ զվարշամակաս կամ զ՝ի քրտանէ թաշկինակս.
Ընծայել. ընծայաբեր լինել.
Ընծայաբերս նմա առնէին երիվարս ընտիրս, եւ զանազան զեռնոց մորթս. (Կաղանկտ.։)
ՈՖՐԱՆԹ կամ ՈՓՌԱՆՏ. Բառ գաղղիական՝ առեալ ի լտ. օֆֆէ՛ռթում, թա. offertum, -ta. Ընծայ. մատուցումն. նուէր. ընծայաբերութիւն.
ՈՖՐԱՆԹ կամ ՈՓՌԱՆՏ. Բառ գաղղիական՝ առեալ ի լտ. օֆֆէ՛ռթում, թա. offertum, -ta. Ընծայ. մատուցումն. նուէր. ընծայաբերութիւն.
ԸՆԾԱՅԲԵՐ կամ ԸՆՁԱԲԵՐ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐ.
ՊՏՂԱԲԵՐ. որպէս Ընծայաբեր.
ՔՇՈՑ ՔՇՈՑԱՆԻ. ῤιπίδιον flabellum, ventilationis instrumentum. Գործի քշելոյ զճանճս. ճանճավան. հովահարիչ. ... իսկ յեկեղեցւոջ Քչոց կոչին բոժոժազարդ ճօճանակք, զոր շարժեն սարկաւագունք առաջի պատարագի. եւ առ յոյնս նա եւ ի ժամ ընծայաբերութեան հովանի առնեն ի վերայ ընծայից. ըստ որում սկաւառակ քշոցաց ունի զպատկեր սերովբէից կամ քերովբէից. գոյր ասէ Գուառ երբեմն եւ առ լատինս ի վանել զճանճս կամ զմժղուկս ի խորանէ՝ նշանակաւ վանելոյ զփորձութիւնս եւ այլն. եւ ապա սկսան վարել լոկ զքշոց փետրակազմ ի փետրոյ սիրամարգի՝ ի պատարագի քահանայապետին. Թո՛ղ զի յոյնք վարէին երբեմն ի տեղի քշոցի եւ զվարշամակաս կամ զ՝ի քրտանէ թաշկինակս.
Որ բերէ օժիտս. եւ որ ինչ հայի յօժիտս. ընծայաբեր. նուիրական.
Օժտաբեր եւ ընծայաբերք լինէին նորոգ նորա տէրութեան. (Կաղանկտ.։)
ԸՆԾԱՅԲԵՐ կամ ԸՆՁԱԲԵՐ. cf. ԸՆԾԱՅԱԲԵՐ.
Voir tout