adj.

Ընծայաբեր. որ ունի ընծայ մատուցանելի.

Ի լանջս առեալ մատուցանէ զպատարագն. քանզի այն առանձին կերպարանք են ընծայաւորացն. (Սեբեր. ՟Գ։)

Մատուցանեն ընծայս իշխանացն, յորոց ընկալեալ մասն ինչ նախարարացն՝ ըստ կամի պարգեւեն եւ նոցա ի յիւրեանց բերոցն՝ ըստ առաւելապէս բաւականի ընծայաւորացն. (Փարպ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընծայաւոր ընծայաւորք
accusatif ընծայաւոր ընծայաւորս
génitif ընծայաւորի ընծայաւորաց
locatif ընծայաւորի ընծայաւորս
datif ընծայաւորի ընծայաւորաց
ablatif ընծայաւորէ ընծայաւորաց
instrumental ընծայաւորաւ ընծայաւորաւք