Դժրանք

s.

ԴԺՐԱՆՔ ἑπιβουλή consilium adversus aliquem initum, insidiae, ἑπήρεια damna որ եւ ԴՐԺԱՆՔ. Նենգ. պատրանք, դաւ, դաւաճանութիւն. անիրաւութիւն.

Ընդ աղտեղագոյն նիւթոյ ըստ դժրանաց խառնեսցի (ոսկին). (Նիւս. երգ.։)

Բնութիւնս մեր ոսկեղէն ոմն էր. ապա ի դժրանաց չարին աղտեղեցաւ. (Իգն.։)

Եւ ոչ նուազ ի դժրանաց, ի սուտանուն քրիստոնէաց. (Յիսուս որդի.։)

Զայս ամենայն դժրանս դաւաճանութեան ոչ ծանեաւ արկադէոս։ Զդժրանս եւդոքսիայ. (Վրք. ոսկ.։)

Անկասկած ի դժրանաց. (Լծ. ածաբ.։)

s.

ԴԺՐԱՆՔ նաց. գ. ԴՐԺԱՆՔ որ եւ ԴԺՐԱՆՔ. Դաւ. նենգ. պատրանք. զրկանք. վնաս. վնասակարութիւն. խարդախանք. անիրաւութիւն.

Մի՛ այլոց դրժանք զմեզ վնասեսցեն. (Խոսր.։)

Դժրանօք չարին, կամ աւազակաց. (Լմբ.։ Տօնակ.։ Շ. ՟ա. յհ.։)

Դրժանք տերեւաթափ լինելոյ. (Լմբ. սղ.։)

Հալածակա՛ն լինի վասն կարծեաց ինչ դրժանաց. (Վրդն. պտմ.։)