hy    |   fr

Բնաւորութիւն, ութեան

s.

habit, custom;
character, temper, disposition, nature, humour, inclination, genius.

s.

Յատկութիւն բնութեան. բոյս բարուց.

Ի կենդանութենէ, ի շարժողութենէ, ի զգայութենէ, եւ ի բնաւորութենէ։ Զգայութեամբ եւ բնաւորութեամբ գերազանցեմք քան զնոսա. (Լմբ. ժղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բնաւորութիւն բնաւորութիւնք
accusatif բնաւորութիւն բնաւորութիւնս
génitif բնաւորութեան բնաւորութեանց
locatif բնաւորութեան բնաւորութիւնս
datif բնաւորութեան բնաւորութեանց
ablatif բնաւորութենէ բնաւորութեանց
instrumental բնաւորութեամբ բնաւորութեամբք
Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Սկզբնաւորութիւն, ութեան

Voir tout