φυσικῶς naturaliter որ եւ ԲՆԱՒՈՐԱԲԱՐ. Բնականաբար. էապէս. իսկապէս. ֆիզիգապէս
Իցէ նոյն ինքն (Աստուած եւ մարդ) բնաւորապէս եւ ճշմարտութեամբ. (Աթ. ՟Դ։)
Ոչ յաւելուածով ունի առ հայր զնմանութիւն, այլ էութեամբ եւ բնաւորապէս. (Կիւրղ. գանձ.։)
Զանհասանելի զբանն Աստուած բնաւորապէս անսերմնաբար կրեցեր ի քում յորովայնի. (Շար.։)
Առիթ եղելոյ նախաստեղծիցն մահու ո՛չ բնաւորապէս, այլ պատուիրանին ստունգանելով. (Շ. բարձր.։)
Միտս բնաւորապէս լոյս է։ Ինքն բնաւորապէս է օրէնքն Աստուծոյ ցանկալի. (Լմբ. ժղ.։)
Սովորութիւն եղեւ եկեղեցի անուանել (զտաճարն) յարանունաբար, եւ ոչ բնաւորապէս. (Կանոն.։)
Եւ προσφυῶς apte, concinne Յարմարաբար. բնական օրինակաւ, կամ օրինօք. ի դէպ.
Պարտ է բանիս զոյգ եւ հաւասար գոլ գործեացն կազմածի, զի բնաւորապէս հնչիցէ առ ի բայիցն պէտս. (Նիւս. կազմ.։)
Որ միշտ վայելչապէս բնաւորապէս փառաբանիս յարարածոց քոց. (Մաշտ.։)