adj.

Բաղկացուցիչ. բաղկացուցանօղ. կացուցիչ.

Տարբերութիւնք ասին բաղկացականք տեսակացն. (Պորփ.։)

Բաժանականք են ընդդիմակայքն. ո՛րգոն, բանականն եւ անբանն. իսկ բաղկացականքն են նոյնք, այլ ընդ միմեամբքն առնելով. որպէս բանականն եւ մահկանացուն։ Կենդանոյն բաղկացականք են գոյացութիւն, ներշնչաւորն եւ զգայականն. եւ այլն. (Անյաղթ պորփ.։)

(Յհ. իմ. երեւ.) յասելն զբնաւորական կրից։

Են բաղկացականք գոյացութեան. իմա՛, կամ ամբողջացուցիչ մասունք, կամ բաղկացուք, որք կան միշտ առընթեր, որպէս ընդաբոյսք։