Other definitions containing this entry
to carry, to bring, to bear;
to produce;
to conduct, to lead back, to drag along;
to provoke;
to refer;
to render;
to suffer, to support;
— զնմանութիւն, to imitate;
to resemble, to be like;
յինքեանս — զկեղծիս, to feign, to dissimulate, to pretend;
— ընդ միոյ երեսուն, to give thirty for one;
— զվճիռ, to give sentence;
— զլռութիւն, to be silent, to hold ones tongue;
ոչ բերէ ատել կարդ բանիս, the order of mine discourse does not permit me to say;
— ատելութիւն ընդ ումեք, to hate, to dislike some one;
նախանձ — ընդ ումեք, to envy some one;
— սրամտութիւն ընդ ումեք, to be angry with some one;
to be offended;
ի գործ —, to make use of;
խորհուրդ — ընդ ումեք, to consult, to take counsel with some one;
ոգի —, to strengthen one's self, to become strong;
ոչ — զփառս ուրուք, to envy the glory of some one;
ի համար, ի հաշիւ, to count, to enumerate, cf. Համարեմ, cf. Հաշուեմ;
տալ —, to cause to be conveyed, to despatch;
ի միտս, ի յուշ —, to remember;
օտարացուցիչս իմն բերես ի լսելիս մեր, you tell us strange things.
extreme, utmost, in the highest degree;
— խոտորմունք, extremes, excess;
— իշխանութիւն, abuse of authority;
— զառածանել իւիք, to carry to excess, to abuse;
ի— խոտորմունս զառածանել, to proceed to extremities, to commit excesses;
— լինել ի սէր՝ յատելութիւն, to love, to hate to excess.
blind, sightless, eyeless;
— գործել, to blind;
— հնազանդութիւն՝ ատելութիւն, passive, implicit obedience;
blind submission;
լաւ է — աչօք քան — մտօք, is better to be blind of an eye than to want understanding;
better want of sight than intellectual blindness.
Voir tout
Other definitions containing this entry
extrême, excessif, trop;
— խոտորմունք, les extrémités, l'excès;
— մոլորութիւն, excès;
— լինել ի սէր, aimer à l'excès;
— լինել յատելութիւն, haïr à l'excès;
— իշխանութիւն, autorité poussée trop loin, trop grande autorité;
— անչափութիւն, extrémité, excès;
— զառածանել իւիք, pousser quelque chose trop loin, en abuser;
ի — խոտորմունս զառածանել, se porter à des extrémités, se laisser aller à des excès.
— հնազանդութիւն՝ ատելութիւն, soumission, haine aveugle;
— գործել, rendre aveugle;
— ի ծնէ ou — ծնեալ, aveugle né;
*— զկուրայն, cf. Կուրաբար.
des temps anciens, vieux, vieil;
անտառ — մայրեայ, forêt de cèdres antiques;
— ատելութիւն, haine invétérée;
Հինաւուրցն, l'Ancien des jours (Dieu).
Voir tout
Other definitions containing this entry
Ոչ ինչ է չար քան զարծաթասէր միանձն։ Ո՛վ արծաթսիրութիւն, որ զրկես զմիանձունս ի դասակարգութենէ հրեշտակացն, որ սրես զլեզու միանձին յանարգանս եւ յատելութիւն։ Այս տեղի միանձանց է. (Վրք. հց. ՟Բ. ՟Է. եւ այլն։)
եթէ աղջիկ՝ որ խօսեալ է յամուսնութիւն՝ փոխի յատելութիւն առ խօսնայրն։ Մինչեւ ցերկուս ամս կացցէ խօսնայրն։ (Մխ. դտ. կամ Օրէնք թգ.։)
Եղերուք դուք ինձ յագուրդ, այսինքն յատելութիւն (նողկտանաց). (Գէ. ես.։)
Ատելութիւն նորաձեւ աւանդութեանց ոչ տայ տեղի։ Զի՞նչ էր պատուիրանն այն. յայժմու՞ գրելոցս, եթէ այլ ինչ նորաձեւ. (Շ. թղթ.։)
Նմա պատահին անարգանք, ատելութիւնք, գանք, եւ յամենեցունց աղճատանք. (Կլիմաք.։)
Ատելն. ատելութիւն.
Կենցաղոյս գարշումն, եւ ատելութիւն նորա օծութեան է ներգործութիւն. (Լմբ. սղ.։)
Եղերուք դուք կատարեալք, որպԷս եւ հայրն ձեր երկնաւոր կատարեալ է։ Եթէ կամիս կատարեալ լինել։ Զիմաստութիւն խօսիմք ընդ կատարեալս։ Այր կատարեալ։ Կատարելոցն է հաստատուն կերակուր։ Ոչխար կատարեալ։ Կամքն աստուծոյ կամ պարգեւք կամ սԷր կամ գործ կամ ատԵլութիւն կատարեալ. եւ այլն։ Զի եթԷ առն կատարելոյ (եւ ոչ ներքինւոյ) կին էր, ապա ոչ այնպԷս ի վԷգ գայր ընդ յովսեփու. (Կիւրղ. ծն.։)
Ատելութիւն դորա, եւ բոլոր նիւթումն կորստեան՝ ոչ այլ ինչ, եթէ ոչ տրտմութիւն տեառն աստուծոյ. (Մագ. ՟Լ՟Բ։)
Հեռ. գրգռութիւն. ոխ. ատելութիւն. խըռխըռ.
Ատել հրամայէ զհայր եւ զմայր, զի սոցա սէրս՝ որ առ իմ սիրովն է, մեղմագոյն երեւեսցին, եւ իբր զատելութիւն թուեսցի. (Մեկն. ղկ.։)
Յատելութիւն զայն փոխանակեմ. (Լմբ. ատեն.։)
Զի բազմաձուկն զգութն յատելութիւն դարձուսցեն. (Եւագր. ՟Ժ՟Բ։)
Ընդ որ ունէր զատելութիւնն, յօժարախորժ կամօք ընկէց ի պատուոյն, կողոպտեաց յընչիցն. (Գր. հր.։)
ἕχθρα, δυσμένεια inimicitia, hostilitas Թշնամի գոլն. չարակամութիւն. ատելութիւն. ոխ.
Զքրիստոս ընդունելով՝ գործովք զսիրելութիւնն յանդիման կացուցանէ։ Զգեստ ամպարշտութեան նոցա սիրելութիւն գրոյն։ Զատելութիւն, եւ զսիրելութիւն. (Ածաբ. աղք. եւ Առ որս. ՟Է. ՟Ծ՟Գ։)
Զորբսն զրկել, զայրիսն լացուցանել, եւ բիւր այսպիսիս տմարդութիւնս գործել։ Վատթարազգի զամենայն ինչ գործեցին. որպէս՝ ատելութիւն զսէրն, եւ տմարդութիւն զողորմածութիւն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Դ։ եւ Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Գ։)
Ստախօսութիւն, շոգմոգութիւն, երկբանութիւն, ատելութիւն, չարախօսութիւն. (Սկեւռ. լմբ.) (մա՛րթ է իմանալ եւ Տարաձայնութիւն)։
Որպէս եւ ընդդիմակողմնն՝ մի ըստ միոջէ չարին է կապեալ զչարութիւնն իւր. ատելութիւն զբարկութենէ, բարկութիւնն զհպարտութենէ. (Նեղոս.։)
Որէս հպարտութիւնն զատելութիւն եւ զթշնամութիւն ծնանի, այսպէս եւ խոնարհութիւնն զսէր եւ զմիակամութիւն. (Նանայ.։)
Վասն չքաւորութեան ոք որդւոյ՝ առնիցէ ատելութիւն ընդ ամուսնոյ. (Մանդ. ցանկ.։)
Օտարացն ատելութիւն, եւ հիւրոցն անմեծարութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 18։)
Չարիս խորհել հակառակութեամբ։ Հակառակութեամբ հակառակ կացից նմա։ Զատելութիւն գրգռէ հակառակութիւն։ Երկոքին արքն, որոց հակառակութիւնն իցէ։ Ի հակառակութիւն ապստամբութեան։ Ո՛վ գայցէ ընդ քեզ ի հակառակութիւն։ Հա՛ն զժանտն յատենէ, եւ ելցէ ընդ նմա հակառակութիւն.եւ այլն։
μισοπονηρία pravitatis odium. Չարատեացն գոլ. ատելութիւն ընդդէմ չարի. խորշումն ի չարութենէ եւ յանիրաւութենէ.
որ եւ ՄԱՐԴԱՏԵԱՑՈՒԹԻՒՆ. գ. μισανθρωπία odium humane societatis, inhumanitas, crudelitas. Մարդատեաց բնութիւն. ատելութիւն առ մարդիկ. տմարդութիւն.
Ատելութիւն ընդդէմ օտարաց եւ հիւրից. ամարդութիւն. անգթութիւն.
Ատելն զաղքատս. անգթութիւն առ աղքատս. աղքըտի դէմ ատելութիւն.
μισαδελφία fratris odium Եղբայրատեացն գոլ. ատելութիւն եղբօր.
Ատելութիւն Աստուծոյ. աստուածատեացն գոլ.
Գոլն ատեցօղ քրիստոսի. ատելութիւն ընդդէ քրիստոսի. աստուածատեցութիւն.
(Ատելութիւն) առ տգէտս եւ վայրենաբարոյս առաւել զօրանայ. է՝ որ վասն յափշտակելոյ ի ժողովրդենէ միմեանց՝ ագահութեան ախտիւ, եւ է՝ որ յաղագս հարստահարելոյ զընկերն՝ փառասիրութեան աղագաւ. (Շ. ընդհանր.։)
ՈԽ մանաւանդ՝ ՈԽՔ. μῆνις, μήνος ira permanens, odium, inimicitia. բայիւ μηνίω, μηνιάω (յորմէ լտ. minor, է սպառնալ). ἑγκοτέω ira aestuo μνησικακέω memor sum malorum. Չարայուշութիւն. խէթ. քէն որպէս ուղտու. ոգի վրէժխնդրութեան. սրտմտութիւն՝ ատելութիւն՝ նախանձ մթերեալ.
ԽԷԹ. Թիւր նայեցուած խեթ եւ խոժոռ աչօք. քէն, ատելութիւն. գժտութիւն. խոլոր նայուածք.
պ. քին, քիյն, քիյնէ. ἑκκότημα ira, odium βασκανία invidia. Ոխ. ոխակալութիւն. ատելութիւն. վրէժ. ոգի չարչար վրէժխնդրութեան՝ հանդերձ մախանօք. (զի եւ քանա, ըստ երբ. է նախանձ)
Այնչափ աղէտ տարակուսի էր ի վերայ վշտացն։ Անհնարին վերջին աղէտքն (յն. ատելութիւնն) քան զառաջին սէրն. (Գ. Մակ. ՟Դ. 4։ ՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Գ. 15։)
Ատելութիւն արանց, եւ սէր կանանց արկին զՅովսէփ ի բանտ գուբն. (Եփր. ծն.։)
Եթէ ոխ եւ ատելութիւն, զկշիռն ընդունիմք. (Լմբ. ատ.։)
Ատելութիւն առաւել դառն է քան զսապռ եւ զլեղի. (Ոսկիփոր.։)
Վասն սիրոյ յատելութիւն կրթեցաք, եւ վասն գլխոյն անկեան քակտեցաք. յաղագս վիմին սասանեցաք. (Առ որս. ՟Գ. (որ բերի եւ ի յաջորդ նշ)։)
Զանդատ ատելութիւնսն։ Զանդատ քո ոգի մեծացուցանես, թէ փորձեա՛ զիս տէր. (Նար. ԽԵ. ԿԱ։)
Ատելութիւն բերել. (Փարպ.։)
Յատելութիւն գրգռեալ՝ ի կենաց արկանել։ Ի կենաց արկանէին զնա յեգիպտոս. (Եւս. քր. ՟Ա։)
Voir tout