Աստուածասիրութիւն, ութեան

s.

love of God, piety, religion, devotion.

cf. ԱՍՏՈՒԱԾՍԻՐՈՒԹԻՒՆ.

Աստուածասիրութեան առաջնորդեալ յամենայն առաքինութիւնս. (Խճխ. ՟Թ։)

Կարծեմ ոչինչ զանխուլ է ի քոյոյ աստուածասիրութենէդ. (Յհ. կթ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աստուածասիրութիւն աստուածասիրութիւնք
accusatif աստուածասիրութիւն աստուածասիրութիւնս
génitif աստուածասիրութեան աստուածասիրութեանց
locatif աստուածասիրութեան աստուածասիրութիւնս
datif աստուածասիրութեան աստուածասիրութեանց
ablatif աստուածասիրութենէ աստուածասիրութեանց
instrumental աստուածասիրութեամբ աստուածասիրութեամբք