Աստուածաբար

adv.

θεϊκῶς divine եւ divinus ԱՍՏՈՒԱԾԱՊԷՍ. Իբրեւ աստուած. ըստ որում աստուած. եւ Աստուածային. աստուածավայելուչ.

Աստուածաբար ասել, կամ խոստանալ, կամ եղեալքն (յԱտուածոյ). (Կիւրղ. գանձ.։ Դիոն. երկն. ՟Դ։)

Որ փրկելն փութայ, աստուածաբար փրկէ. (Արշ.։)

Աստուածաբար ներգործութեամբ յարոցեր զմարդն նախնի. (Նար. ՟Ժ՟Դ։)

Ամենայն նորա են, ե՛ւ աստուածաբարքն, եւ մարդկաբարքն. (Պրպմ. ՟Ի՟Զ։)

Եւ Նման Ատուածոյ.

Տիրել, կամ իշխել աստուածաբար, կամ հատուցանել։ Աստուածաբար կենդանացուցիչ. (Պիտ.։ Փարպ. ստէպ։)

Ըստ Ատուածոյ. հոգեւորապէս.

Տօնեսցո՛ւք, մի՛ աշխարհապէս, այլ աստուածաբար. (Ածաբ. ծն.։)