adj.

theological.

adj.

θεολογικός theologicus Սեպհական աստուածաբանից եւ աստուածաբանութեան.

Աստուածաբանականն ատենախօսութիւն, կամ ճառ, կամ գիրք (սուրբք). (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։ Սկեւռ. ի լմբ.։ Դիոն. եկեղ. ՟Ա։)

Ապականեալ են խորհուրդք եւ միտք, ոչ միայն ի տնտեսականսն, այլ եւ յաստուածաբանականն. (Խոսրովիկ.։)

Կամ Աստուածախօս. Աստուածաբան. օրհնաբանիչ այս ինքի.

Շրթունք հայհոյիչք՝ եղեն աստուածաբանականք. (Շ. յկ. ՟Խ՟Դ։)

ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆԱԿԱՆՆ. իբր Աստուածաբանական գիտութիւն. աստուածաբանութիւն.

Տեսականն բաժանի ի բնաբանականն, եւ յուսումնականն, եւ յաստուածաբանականն. ((որ է ըստ հեթանոսաց՝ դիցաբանականն). Սահմ. ՟Ա. ՟Ժ՟Զ. ՟Ժ՟Է. ՟Ժ՟Ը։)

աստուածաբանականն cf. աստուածաբանականութիւն