adj.

ἁτιμότερος, inhonorabilior, εὑτελέστερος, vilior. Առաւել անարգ. նուաստագոյն. խոտան. չնչին.

Քան զկաւն անարգագոյն՝ կեանք նորա։ Որք թուինն՝ թէ անարգագոյնք իցեն մարմնոյն. (Իմ. ՟Ժ՟Ե. 10։ ՟Ա. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 23։)

Ամենայն ինչ՝ որ վասն իրիք եղեալ է, անարգագոյն ամենայն իրօք է, վասն որոյ լինին. (Նիւս. կազմ. Լ։)

Զի՞նչ քան զծաղիկ դաշտի անարգագոյն լինիցի երբէք. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 41։)

Անարգագոյն իշոյն. (Եղիշ. յես.։)

Մժղուկքն անարգագոյնք. (Նար. ԿԸ։)

Պղինձ կամ այլ ինչ անարգագոյն նիւթ. (Շ. թղթ.։)

Անարգագոյն յարգանք։ Զմի ի ծառայից իւրոց անարգագունից. (Յհ. կթ.։)