adj.

banished or driven from his country;
captive, enslaved;
strange, foreign.

adj.

Որ չէ ի նոյն աշխարհէ կամ գաւառէ. տարաշխարհիկ. օտարական. նժդեհ. պանդուխտ. դրսեցի. տաշրալը, եճնեպի, զարիպ, եապանճը.

Այր մի օտարական եւ անաշխարհիկ եկիր յարեցար ի մեզ. (Ագաթ.։)

Անաշխարհիկ գոլով՝ կարգեցաւ ի դասս զինուորաց. (Վրք. ոսկ.։)

Անաշխարհիկս կոչեաց զնոսա՝ ասելով, դուք չէք յաշխարհէ աստի ըստ իս. (Ոսկիփոր.։)

Հանեալն ի քաղաքակցութենէ. գերի վարեալ յօտար աշխարհ. վտարանդի, ստրուկ. ἁνδράποδον, mancipium.

Իբրեւ զգերի մի զանաշխարհիկ. (Եղիշ. ՟Ը։)

Զորս եւ կապեալս եւս ածին բազում լլկութեամբ եւ չարչարանօք իբրեւ զանաշխարհիկս. (՟Գ. Մակ. ՟Է. 3։)

Գալ դնել զորդիսն իսրայէլացւոց յանաշխարհիկս իւրեանց. (՟Ա. Մակ. ՟Գ. 4.) այժմու յն. ի կորուստ. ἁπώλεια , այլ ըստ մեզ՝ ἁπολίτης, qui civis esse desiit.

Կին եւ որդիք այնպիսւոյն անաշխարհիկք եղեալ՝ յարքունիս երթիցեն։ Ուստերք եւ դստերք իւրեանց յանաշխարհիկս գրեցան. (Եղիշ. ՟Գ. ՟Զ։)

Հրաժարեալն յաշխարհէ. միայնակեաց.

Մի՛ ապականեսցեն զնոյն խորհուրդք չարք՝ առնելով աշխարհականս զանաշխարհիկսն. (Կլիմաք.։)